Βασίλης Λογοθετίδης: Ο βασιλιάς του γέλιου ήταν «προδομένος»...

Του Τάσου Κοντογιαννίδη

Σαν σήμερα, πριν από πενήντα επτά χρόνια (20-2-1960), έφυγε ξαφνικά, ο μεγαλύτερος Έλληνας κωμικός, ο Βασίλης Λογοθετίδης, ο οποίος γεννήθηκε στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης το 1900, πήγε στην Κωνσταντινούπολη και στα 20 του χρόνια ήρθε στην Αθήνα κι άρχισε την επαγγελματική του καριέρα δίπλα στη Μαρίκα Κοτοπούλη.

Ο Βασίλης Λογοθετίδης, έτυχε να ζήσει προδομένος ένα δραματικό γεγονός, άγνωστο στο ευρύ κοινό, στο οποίο θα αναφερθούμε.

Στο απόγειο της δόξας του βρήκε τον μεγάλο έρωτα που τον πλήγωσε και τον καταρράκωσε... Παντρεύτηκε στην Αθήνα την γυναίκα που γνώρισε και αγάπησε νέος στην Πόλη, αλλά η ευτυχία και η δόξα τον φθόνησαν όταν έφτασε η είδηση στα γραφεία των εφημερίδων. « Σκοτώθηκε η γυναίκα του με τον εραστή της!» Ο σκοτωμένος ήταν ένας νεαρός δάσκαλος Σχολής Οδηγών, στον οποίο ο Βασίλης είχε εμπιστευθεί την εκμάθηση του βολάν στην αγαπημένη του… Κι εκείνη τον ερωτεύθηκε! Πάνω σ’ έναν «ερωτικό ή και αισθησιακό σπασμό» – όπως ελέχθη τότε από τους ιατροδικαστές - δάσκαλος και μαθητευόμενη αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν…



Ο Λογοθετίδης, « Ηλίας του 16ου» στο θέατρο «Πάρκ», δέχτηκε ένα βράδυ την ξαφνική επίσκεψη του πραγματικού αστυφύλακα Ηλία του 16ου! Αντάλλαξαν θερμή χειραψία και φωτογραφήθηκαν!


Πήγαν οι δημοσιογράφοι στο θέατρο «Κεντρικόν», στην πλατεία Κολοκοτρώνη, όπου έπαιζε ο Λογοθετίδης και του το είπαν… Τους κοίταξε στα μάτια κι εκείνοι κατάλαβαν τι τους ζητούσε!.... Την επομένη οι δημοσιογράφοι έγραψαν το πατρικό της επίθετο παραποιημένο στα ψιλά… Ο Τύπος τον σεβάστηκε. Βλέπετε υπήρχαν τότε στους δημοσιογράφους αρχές!



Ο Λογοθετίδης ψηφίζει στις βουλευτικές εκλογές του 1958

Τα παράσημα του Λογοθετίδη

Για τις μεγάλες του υπηρεσίας στο θέατρο, ο βασιλεύς Παύλος απένειμε στον Λογοθετίδη τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος. Πετούσε απ’ τη χαρά του και σε κάποια στιγμή αστειευόμενος, λέει του βασιλιά: « Το παράσημο Μεγαλειότατε, θα παίξει ρόλο στη σύνταξή μου; Θα τη μεγαλώσει; » Και σε μια θριαμβευτική περιοδεία του στις ΗΠΑ, ο δήμαρχος του Πίτσμπουργκ του παρέδωσε το "χρυσό κλειδί" της πόλης κι ένα μετάλλιο. Και ο Βασίλης, με το χιούμορ που τον διέκρινε, τα δάγκωσε λέγοντας αστειευόμενος: «Άσε να δω αν είναι από χρυσό, γιατί οι σύμμαχοι πολλές φορές κάνουν και λάθη…» .




Με την Λιβυκού στο θεατρικό έργο «ευτυχώς τρελάθηκα»


Ο … θαυμαστής και οι «βασιλόφρονες»

Ένα βράδυ, σε αθηναϊκή ταβέρνα, βρέθηκαν από σύμπτωση ο Βασίλης Λογοθετίδης, ο Βασίλης Αργυρόπουλος, ο Βασίλης Αυλωνίτης και ο θεατρικός επιχειρηματίας Βασίλης Μπουρνέλης. Καρρέ των Βασίληδων ! Μπαίνει κάποια στιγμή με την παρέα του ο Αιμίλιος Βεάκης, γνωστός για τα αριστερά του φρονήματα. Τους βλέπει και λέει στους δικούς του, δυνατά και πειραχτικά για να ακουστεί: Παιδιά, πάμε να φύγουμε. Εδώ απόψε έχουν συνάθροιση οι Βασιλόφρονες! Και το γέλιο πήγε σύννεφο…



Στην κηδεία ο ηθοποιός Βαγγέλης Πρωτοπαπάς κρατά τα παράσημα του Λογοθετίδη

Ο Λογοθετίδης έσβησε ξαφνικά το πρωινό της 20ής Φεβρουαρίου 1960 στο σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο. Την επομένη, πάνδημη έγινε η κηδεία του από το Α΄ Νεκροταφείο. Η αείμνηστη, η γλυκιά ΄Ιλια Λιβυκού, που στάθηκε δίπλα του συμπρωταγωνίστρια σε πάρα πολλές ταινίες, σε μια παλιά συνάντηση μας, στο σπίτι του ζωγράφου Μπότη Θαλασσινού στην Πατησίων ( που έφυγε από τη ζωή την περασμένη εβδομάδα), μου είχε αποκαλύψει:



Ο Λογοθετίδης άρρωστος στο νοσοκομείο δέχεται την επίσκεψη του δημάρχου Αθηναίων στρατηγού Παυσανία Κατσώτα


«Επειδή το πρωτόκολλο, δεν επέτρεπε σε μέλη της βασιλικής οικογένειας να παραστούν σε κηδείες, ο νεαρός διάδοχος Κωνσταντίνος συγκινημένος από το χαμό του, μαζί με τον φίλο του Μιχάλη Αρναούτη, πήγε χωρίς να γίνει αντιληπτός. Παρακολούθησε την τελετή της ταφής από τον μικρό λοφίσκο και όταν ο κόσμος έφυγε, κατέβηκε στον τάφο κι άναψε ένα κεράκι. Τον εθαύμαζε, τον εκτιμούσε, θα έλεγα τον ελάτρευε τον Λογοθετίδη, όπως φυσικά κι εκείνος»

«Η τέχνη δεν φθείρεται, ούτε οξειδώνεται» έλεγε ο Βασίλης Λογοθετίδης. Και αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι παλιές ποιοτικές ταινίες του, που ξαναπροβάλλει η τηλεόραση, είναι τέχνη και γι’ αυτό δεν φθείρονται στο πέρασμα του χρόνου. Ψυχαγωγούν, διασκεδάζουν, συγκινούν : «Ενας ήρως με παντούφλες», « Δεσποινίς ετών 39», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», « Ο ζηλιαρόγατος», «Κάλπικη λίρα», «ούτε γάτα ούτε ζημιά» κ.α.

real