Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα των άρθρων -Τα δημοσιεύματα στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν τους συγγραφείς.

Οκτωβρίου 06, 2015

Μανιτάρια ψητά αρωματικά και καυτά


Τα μανιτάρια είναι οργανισμοί ετερότροφοι, που ζουν είτε σαπροφυτικά είτε παρασιτικά. Αυτό που βλέπουμε και το χαρακτηρίζουμε ως μανιτάρι είναι μόνο το ορατό μέρος του σώματός του, που στις περισσότερες περιπτώσεις έχει πολύ μικρή διάρκεια ζωής, έχοντας σκοπό την παραγωγή σπόρων. Το υπόλοιπο τμήμα του μανιταριού έχει τη μορφή ενός τριχόμορφου αραχνοειδούς έως και βαμβακόμορφου ιστού που ονομάζεται μυκήλιο. Αυτό το τμήμα λοιπόν διάγει μια κρυφή ζωή μέσα στο έδαφος και μέσα σε νεκρούς ή ζωντανούς κορμούς δέντρων.



Τα μανιτάρια, σε αντίθεση με τα πράσινα φυτά, στερούνται χλωροφύλλης με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εκτελέσουν τη λειτουργία της φωτοσύνθεσης, έχουν όμως την ικανότητα να αποσυνθέτουν τη νεκρή οργανική ύλη, παίζοντας έτσι αναντικατάστατο ρόλο στη φυσική ανακύκλωση. Τα αυτοφυόμενα στα λιβάδια και τα δάση ονομάζονται διεθνώς Fungo epigeo και τα υπογείως αναπτυσσόμενα τρούφες, το γνωστό ύδνον που αναφέρει κατ΄ επανάληψιν ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης.

>Οὐτε γάρ ρίζαν πάντ΄ἔχει ούτε καυλόν, τό ὺπέρ γῆς πεφυκός, στέλεχος λέγω, ούτε ἀκρεμόνα (κλωνάρι) ούτε φύλλον ούτε καρπόν ούτ΄αύ φλοιόν ή μήτραν ή ίνας ή φλέβας, οίον μύκης ὑδνον.

>Ύδνον ρίζα ἐστί περιφερής, ἄφυλλος, ἄκαυλος, ὑπόξανθος, ἔαρος ὁρυττομένη (την άνοιξη ανασκαπτομένη).ἐδώδιμος δέ ἐστί ώμή τε καί ἐφθηεσθιομένη.

Πλευρώτους (Pleurotus ostreatus ή pleurotus erynjii): Εύσαρκα, με υπέροχες κυματιστές αυλακώσεις στο κομμάτι εκείνο που «γέρνει» στη γη. Αντίθετα, η «ουράνια» πλευρά τους έχει βελούδινη υφή και ντελικάτο άρωμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική κουζίνα και σερβίρονται κυρίως ψητά ή σε σούπες, αλλά ταιριάζουν πολύ και ως συνοδευτικά. Καλλιεργημένα πωλούνται σχεδόν παντού, σε πολύ καλές τιμές.

Τα άγρια, ωστόσο, που φύονται σε όλη την Ελλάδα, έχουν πολύ ανώτερη γεύση και πλουσιότατη σάρκα. Στη Λέσβο ονομάζονται αρτύκια και στην Κρήτη αρτυκίτες και συχνά ένα και μόνο μανιτάρι μπορεί να υπερβεί τα τέσσερα κιλά! Όταν η φύση σου χαρίζει κάτι γενναιόδωρα και αυτό το κάτι, είναι από μόνο του ένας μικρός γευστικός θησαυρός, δεν χρειάζονται πολλά να κάνεις για να πάρεις ένα πεντανόστιμο πιάτο. Η απλότητα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι από μόνη της οδηγός και μπούσουλας στην κουζίνα μας. Η πρώτη ύλη που θέλουμε να αναδείξουμε μας “καθορίζει” και το πως θα πρέπει να την μαγειρέψουμε. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα φρέσκα μανιτάρια.

Η διατροφική αξία των μαντιταριών

Τα μανιτάρια είναι τροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη και νάτριο, μειωμένης θερμιδικής αξίας, εφόσον τα 100 γρ. αποδίδουν περίπου 22 θερμίδες, ικανοποιητική πηγή βιταμινών C και D, σιδήρου, ψευδαργύρου, φωσφόρου, καλίου, χαλκού και σεληνίου, ενώ περιέχουν ακόμη βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ριβοφλαβίνη, νιασίνη και παντοθενικό οξύ. Η ριβοφλαβίνη προάγει την υγεία του δέρματος και την καλή όραση, η νιασίνη ενισχύει την ομαλή λειτουργία του πεπτικού και νευρικού συστήματος, ενώ το παντοθενικό οξύ εμπλέκεται στην παραγωγή των ορμονών.

Τα κρασιά που αγαπούν τα μανιτάρια

Εάν τα μανιτάρια σερβιριστούν ωμά ή μαριναρισμένα σε μια σαλάτα, συνοδέψτε τα με ένα Chardonnay, που είτε να μην έχει περάσει από βαρέλι είτε το βαρέλι να είναι πολύ διακριτικό. Τώρα, αν η συνταγή σας θέλει λίγη κρέμα -που ταιριάζει υπέροχα!- ή αν φτιάξετε με τα μανιτάρι σας μια τάρτα, διαλέξτε ένα Ξινόμαυρο, μια Νάουσα ή μια Γουμένισσα.

Τα άγρια μανιτάρια, τα οποία αποτελούν μια πραγματική πολυτέλεια, μπορούν να απαιτήσουν, τις ελάχιστες φορές που θα βρεθούν στο τραπέζι μας, ένα Pinot Noir Καλιφορνέζικο ή μια υπέροχη Βουργουνδία. Τις περισσότερες φορές όμως τρώμε τα μανιτάρια μας μαγειρεμένα με σκορδάκι και φρέσκο μαϊντανό, οπότε διαλέξτε άφοβα για να τα συνοδεύσετε ένα Cabernet, Merlot ή Syrah. Αλλά περί ορέξεως …!!!

Επίσης θεωρώ πως είναι σκόπιμο να επαναλάβω τελειώνοντας πως, τα μανιτάρια είναι μύκητες και η συνεχής και άλογη χρήση τους δημιουργεί στον οργανισμό μούχλα. Πρέπον είναι να καλό-μαγειρεύονται ή να καλό-ψήνονται και να καταναλώνονται 5-6 φορές τον χρόνο μονάχα, για να λύνουν τα χέρια και τον νου στο θέμα «τι να φάμε στο τραπέζι, αφού δεν θέλουμε να φάμε αίμα;»

Ψητά μανιτάρια πλευρώτους ή άλλα αρκεί να είναι καυτά
Υλικά ( 6-8 άτομα):
10 σκελίδες σκόρδο, ξεφλουδισμένες
2 κιλά μανιτάρια πλευρώτους
1 1/3 φλιτζάνι του τσαγιού βιολογικό ελαιόλαδο
Ανθό αλατιού και φρεσκοτριμμένο πράσινο πιπέρι
Καγιέν σε σκόνη (τόσο, όσο καυτό θέλουμε το πιάτο μας)
1/3 φλιτζάνι βαλσάμικο ξίδι (ή παραπάνω αν θέλουμε)
Θυμάρι φρέσκο, ρίγανη και μάραθο τριμμένα
¼ φλιτζάνι ψιλοκομμένο φρέσκο μαϊντανό και ρόκα

Εκτέλεση: Ανάβουμε το γκριλ. Λαδώνουμε ελαφρώς ένα ρηχό ταψί ή το ταψί του φούρνου και πασπαλίζουμε το κομμένο σκόρδο παντού. Καθαρίζουμε τα μανιτάρια [δεν τα πλένουμε, αλλά τα σκουπίζουμε με ένα πανί]. Τα τοποθετούμε σε μια μεγάλη λεκάνη, βρέχουμε τα μανιτάρια με 2/3 φλιτζανιού λάδι και αλατοπίπερο και ανακατεύουμε καλά. Βάζουμε τα μανιτάρια στο προετοιμασμένο ταψί, πάνω από τα σκορπισμένα σκόρδα. Ψήνουμε σε απόσταση 15 εκ. μακριά από το γκριλ, αλείφοντας τα κατά τη διάρκεια του ψησίματος με τα ζουμιά τους.
Γυρίζουμε τα μανιτάρια μια φορά, τα βγάζουμε όταν έχουν πάρει χρώμα και έχουν σφίξει λίγο από το ψήσιμο, γύρο στα 15 λεπτά. Χτυπάμε το υπόλοιπο λάδι, το ξίδι, αλάτι, το καγιέν, τη ρίγανη, τον μάραθο και το θυμάρι με το σύρμα και περιχύνουμε το μείγμα στα ψημένα μανιτάρια. Πασπαλίζουμε με φρεσκοτριμμένο πιπέρι, ρόκα και μαϊντανό ή τα συνδιάζουμε με σπαράγγια και άλλα ψητά λαχανικά.

Συνοδεύονται με κρασί ή λευκά αποστάγματα

Καλή απόλαυση










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου