Το έγκλημα που πάγωσε ολόκληρη την Ελλάδα, και κατεγράφη στα αστυνομικά δελτία ως πρωτοφανές για την αγριότητά του, δεν διεπράχθη σε μια απομονωμένη ή απάτητη περιοχή της αιτωλοακαρνανικής επαρχίας μεταξύ ορεσίβιων κτηνοτρόφων και κυνηγών, αλλά σε απόσταση αναπνοής από μια αστική πυκνοκατοικημένη περιοχή. Περίπου 90.000 κατοίκους έχει το Αγρίνιο και σε αυτούς συγκαταλέγονται τα πέντε θύματα και ο «δολοφόνος των Καλυβίων».
Αγρότες και κτηνοτρόφοι είναι στην πλειονότητά τους οι 2.000 κάτοικοι των Καλυβίων. Φιλήσυχοι άνθρωποι και νοικοκυραίοι, σύμφωνα με τον πρόεδρο της κοινότητας κ. Χρήστο Μπελεβώνη. Καλλιεργούν εσπεριδοειδή, καλαμπόκι, τριφύλλι και σπαράγγια σε έναν κάμπο 24.000 στρεμμάτων. Περίπου 50 κτηνοτρόφοι εκτρέφουν αιγοπρόβατα και λίγα βοοειδή. «Μόνο κάτι μικροπαρεξηγήσεις είχαμε ως τώρα μεταξύ βοσκών και κυνηγών. Ποτέ δεν έγινε κάτι σοβαρό» αναφέρει ο κ. Μπελεβώνης, ο οποίος δείχνει ανήσυχος για την εικόνα που πιθανόν αποκόμισε το Πανελλήνιο για τους συμπατριώτες του.
Δεν έχει περάσει, εξάλλου, πολύς καιρός που σε μια άλλη κοινότητα του Δήμου Αγρινίου, στην Καμαρούλα, δύο άτομα ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 44χρονο Θεοφάνη Παπαντώνη ύστερα από καβγά σε χαρτοπαιξία, όταν το θύμα τούς ανακοίνωσε ότι δεν είχε τα 6 ευρώ που τους χρωστούσε από την παρτίδα.
* Εφιάλτης για τους κατοίκους
Το έγκλημα των Καλυβίων προκαλεί εφιάλτες στους κατοίκους του νομού. Πολίτες και τοπικοί παράγοντες αναζητούν τα αίτια που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτήν την πρωτοφανή αγριότητα. Η ψυχραιμία με την οποία ο δράστης αποτελείωσε με χαριστικές βολές τα πέντε ανύποπτα θύματά του προκαλεί αποτροπιασμό, ειδικά στους συντοπίτες που ξέρουν τα πρόσωπα. Βεντέτες, προϊστορία βαριάς εγκληματικότητας και φονικά δεν χαρακτηρίζουν τον νομό. Στην περιοχή δεν υπάρχει αυξημένη εγκληματικότητα, παρά την τεράστια διέλευση Αλβανών που κατεβαίνουν από τα σύνορα της χώρας προς την Αθήνα. Κάποιες μικροσυμπλοκές στα μπαρ και συλλήψεις για καλλιέργεια ή διακίνηση ναρκωτικών κινητοποιούν την τοπική Αστυνομία. «Η Αθήνα έχει 100 σοβαρές κλοπές τον μήνα. Η περιοχή του Αγρινίου ζήτημα να έχει μία ή δύο μικροκλοπές» εξηγεί υψηλόβαθμο στέλεχος της Αστυνομίας και προσθέτει ότι οι μόνες προσφυγές κτηνοτρόφων τα τελευταία χρόνια έγιναν για εξόντωση σκύλων ή πυροβολισμούς στον αέρα για εκφοβισμό.
Η περιοχή Καλυβίων δεν έχει «κουλτούρα όπλων», σύμφωνα με τον πρόεδρο του Κυνηγετικού Συλλόγου Αγρινίου κ. Γιώργο Παππά. Εξάλλου, όποιος κατέχει όπλο δεν έχει και ανθρωποκτόνο πρόθεση, είναι η εκτίμησή του. Περίπου 10.000 κυνηγοί με νόμιμη άδεια δραστηριοποιούνται στην Αιτωλοακαρνανία. Τα όπλα, όμως, είναι πολύ περισσότερα. Μόνο στη ζώνη του Αγρινίου υπάρχουν σήμερα δηλωμένα 15.000 κυνηγετικά όπλα και στο σύνολο του νομού μπορεί να φθάνουν τις 50.000, σύμφωνα με έγκυρη πηγή της αστυνομικής διεύθυνσης. Ο κ. Παππάς αποδίδει ευθύνες στην Πολιτεία που δεν τιμωρεί τους κτηνοτρόφους καταπατητές δασών «οι οποίοι περιφράζουν, αποψιλώνουν και μετατρέπουν σε στάνες άνω των 3.000 στρεμμάτων δασικές εκτάσεις και στη συνέχεια τα βάζουν με τους κυνηγούς»!
Εξήγηση για το άγριο φονικό αναζητεί στο «άγραφο δίκαιο των κτηνοτρόφων» ο πρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Αγρινίου κ. Θωμάς Κουτσουπιάς, ο οποίος γνωρίζει προσωπικά όλους τους πρωταγωνιστές του δράματος. Εκτιμά ότι οι άνθρωποι της υπαίθρου, σκληροί και τραχείς, ανατρέχουν συχνά στη βία για να λύσουν περιουσιακές ή συνοριακές διαφορές. Θυμάται ότι στην ορεινή περιοχή του Ξηρομέρου διεπράχθησαν φόνοι «για τα πρόβατα» στις δεκαετίες του '70 και του '80. Προπηλακισμοί και προσαγωγές στη Δικαιοσύνη είναι συχνό φαινόμενο. «Οι κτηνοτρόφοι είναι στην πλειονότητά τους ηλικιωμένοι και με χαμηλή κοινωνική μόρφωση. Εκ του επαγγέλματός τους είναι εθισμένοι στο αίμα, σφάζουν ζώα, αγριεύουν εύκολα» εξηγεί. «Οσο δεν καθορίζονται οι χρήσεις γης για να ξέρουν οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες πού θα δραστηριοποιούνται, θα έχουμε αψιμαχίες» προσθέτει.
Η εξήγηση του στυγερού εγκλήματος βρίσκεται στην ίδια την οικογένεια Φούκα, εκτιμούν οι περισσότεροι. Ο δράστης ήταν άνθρωπος του κατηχητικού και της εκκλησίας και δεν είχε ποτέ δημιουργήσει το παραμικρό επεισόδιο. Ο πατέρας του κ. Λυσίμαχος Φούκας ήταν αυτός που είχε βαρύ ιστορικό «νταή» της περιοχής. «Ο γιος τράβηξε τη σκανδάλη αλλά ο πατέρας σκότωσε» εκτιμά γείτονάς τους. Οι συγχωριανοί διηγούνται ότι η κοινότητα Καλυβίων σταμάτησε να κάνει πανηγύρια γιατί ο πατέρας Φούκας δημιουργούσε επεισόδια, προκαλούσε συσκότιση πυροβολώντας τις λάμπες του ηλεκτρικού και εκφόβιζε όσους τον προκαλούσαν. «Στα νιάτα του μαχαίρωσε κάποιον για τα πρόβατα» λέει συντοπίτης του. Είχε τα χαρακτηριστικά του «ζόρικου» ανθρώπου, εξοικειωμένου με τα όπλα, που προσέφευγε εύκολα στη λεκτική βία. Καταπίεζε σκληρά τις γυναίκες στο σπίτι και κρατούσε τον Διονύση στη σκιά του. «Μια προσπέραση αν τολμούσες να του κάνεις του Λυσίμαχου με το αυτοκίνητο, μπορούσε να σε σκοτώσει» εξομολογείται γείτονάς του.
Αλλοι ανατρέχουν στο πολιτικό παρελθόν για να εξηγήσουν το ιστορικό της οικογένειας. «Ο παππούς Φούκας ήταν Χίτης» αναφέρει ηλικιωμένος κάτοικος της περιοχής. Εξηγεί ότι στην περιοχή Καλυβίων η χούντα είχε ισχυρά ερείσματα. Κορυφαίος πολιτικός του νομού είχε χρησιμοποιήσει την οικογένεια Φούκα ως «πρωτοπαλίκαρα και μαχαιροβγάλτες» στη δεκαετία του '60, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.
Προ εικοσαετίας ένας άλλος Διονύσης Φούκας είχε φυλακιστεί για συνέργεια με τον, διαβόητο άλλοτε, δραπέτη Βαγγέλη Ρωχάμη. Σήμερα, με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης φυλακισθέντων, εκτρέφει ζώα σε φάρμα που διατηρεί δίπλα στον δράστη εξάδελφό του. Η παραβατική συμπεριφορά προϋπάρχει στην οικογένεια.
* Από «καλό παιδί» ψυχρός εκτελεστής
«Ο δολοφόνος ήταν εξαίρεση στην οικογένεια Φούκα» αναφέρουν οι κάτοικοι. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει πώς το «καλό παιδί» έγινε ένας ψυχρός εκτελεστής και δολοφόνησε χωρίς δισταγμό πέντε άτομα, σαν να ήταν «έτοιμος από καιρό». Χαμηλών τόνων και ήπιας συμπεριφοράς, νήστευε και κοινωνούσε τακτικά, δεν φώναζε και δεν είχε ποτέ διαπληκτιστεί με κανέναν. Από το στενό του περιβάλλον αναφέρουν ότι ετοιμαζόταν να παντρευτεί και προσπαθούσε να στηρίξει τη διαζευγμένη αδελφή του που ζούσε στο σπίτι με την εννιάχρονη κόρη της. «Η προάσπιση του ζωτικού χώρου, του βιου, είναι σημαντική αφορμή βίας για τον αγροτικό τρόπο ζωής. Πρόσφατα στον Πειραιά έγινε μαχαίρωμα για μία θέση πάρκινγκ» αναφέρει ο καθηγητής κ. Γιάννης Πανούσης προσπαθώντας να ακτινογραφήσει την προσωπικότητα του δράστη των Καλυβίων.
Σε ιδιάζουσα συμπεριφορά και προσωπικότητα του δράστη αποδίδει το άγριο έγκλημα ο δήμαρχος Αγρινίου κ. Θύμιος Σώκος. Ο κ. Σώκος γεννήθηκε στον οικισμό Λεύκα και με ορισμένους από τους πέντε αδικοχαμένους κυνηγούς ήταν συμμαθητής στο σχολείο. Εκτιμά ότι στα αστικά κέντρα γίνονται άγρια φονικά για εξίσου ασήμαντους λόγους και εξοργίζεται με τον τρόπο που ορισμένα ιδιωτικά ΜΜΕ εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη αγριότητα. «Οι τυμβωρύχοι των ΜΜΕ έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης» αναφέρει.
Ο «άγνωστος πόλεμος» με τις καραμπίνες
Ενα απέραντο... σκοπευτήριο με «ανθρώπινους στόχους» είναι η χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Το μακελειό στα Καλύβια Αγρινίου αποκαλύπτει τον «άγνωστο πόλεμο» με τις καραμπίνες στην ελληνική επαρχία. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας, το πρώτο εξάμηνο του 2006 οι νόμιμες άδειες κατοχής κυνηγετικών όπλων ανέρχονταν σε 1.205.000. Οι κυνηγοί στην Ελλάδα ανέρχονται σε 270.000 περίπου και ανήκουν σε 270 κυνηγετικούς συλλόγους. Δηλαδή υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο καραμπίνες σε χέρια ιδιωτών, που δεν είναι - τουλάχιστον με σχετικές άδειες - κυνηγοί αλλά θέλουν τα όπλα για προσωπική χρήση και πυρ κατά βούληση.
Αγρότες και κτηνοτρόφοι είναι στην πλειονότητά τους οι 2.000 κάτοικοι των Καλυβίων. Φιλήσυχοι άνθρωποι και νοικοκυραίοι, σύμφωνα με τον πρόεδρο της κοινότητας κ. Χρήστο Μπελεβώνη. Καλλιεργούν εσπεριδοειδή, καλαμπόκι, τριφύλλι και σπαράγγια σε έναν κάμπο 24.000 στρεμμάτων. Περίπου 50 κτηνοτρόφοι εκτρέφουν αιγοπρόβατα και λίγα βοοειδή. «Μόνο κάτι μικροπαρεξηγήσεις είχαμε ως τώρα μεταξύ βοσκών και κυνηγών. Ποτέ δεν έγινε κάτι σοβαρό» αναφέρει ο κ. Μπελεβώνης, ο οποίος δείχνει ανήσυχος για την εικόνα που πιθανόν αποκόμισε το Πανελλήνιο για τους συμπατριώτες του.
Δεν έχει περάσει, εξάλλου, πολύς καιρός που σε μια άλλη κοινότητα του Δήμου Αγρινίου, στην Καμαρούλα, δύο άτομα ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 44χρονο Θεοφάνη Παπαντώνη ύστερα από καβγά σε χαρτοπαιξία, όταν το θύμα τούς ανακοίνωσε ότι δεν είχε τα 6 ευρώ που τους χρωστούσε από την παρτίδα.
* Εφιάλτης για τους κατοίκους
Το έγκλημα των Καλυβίων προκαλεί εφιάλτες στους κατοίκους του νομού. Πολίτες και τοπικοί παράγοντες αναζητούν τα αίτια που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτήν την πρωτοφανή αγριότητα. Η ψυχραιμία με την οποία ο δράστης αποτελείωσε με χαριστικές βολές τα πέντε ανύποπτα θύματά του προκαλεί αποτροπιασμό, ειδικά στους συντοπίτες που ξέρουν τα πρόσωπα. Βεντέτες, προϊστορία βαριάς εγκληματικότητας και φονικά δεν χαρακτηρίζουν τον νομό. Στην περιοχή δεν υπάρχει αυξημένη εγκληματικότητα, παρά την τεράστια διέλευση Αλβανών που κατεβαίνουν από τα σύνορα της χώρας προς την Αθήνα. Κάποιες μικροσυμπλοκές στα μπαρ και συλλήψεις για καλλιέργεια ή διακίνηση ναρκωτικών κινητοποιούν την τοπική Αστυνομία. «Η Αθήνα έχει 100 σοβαρές κλοπές τον μήνα. Η περιοχή του Αγρινίου ζήτημα να έχει μία ή δύο μικροκλοπές» εξηγεί υψηλόβαθμο στέλεχος της Αστυνομίας και προσθέτει ότι οι μόνες προσφυγές κτηνοτρόφων τα τελευταία χρόνια έγιναν για εξόντωση σκύλων ή πυροβολισμούς στον αέρα για εκφοβισμό.
Η περιοχή Καλυβίων δεν έχει «κουλτούρα όπλων», σύμφωνα με τον πρόεδρο του Κυνηγετικού Συλλόγου Αγρινίου κ. Γιώργο Παππά. Εξάλλου, όποιος κατέχει όπλο δεν έχει και ανθρωποκτόνο πρόθεση, είναι η εκτίμησή του. Περίπου 10.000 κυνηγοί με νόμιμη άδεια δραστηριοποιούνται στην Αιτωλοακαρνανία. Τα όπλα, όμως, είναι πολύ περισσότερα. Μόνο στη ζώνη του Αγρινίου υπάρχουν σήμερα δηλωμένα 15.000 κυνηγετικά όπλα και στο σύνολο του νομού μπορεί να φθάνουν τις 50.000, σύμφωνα με έγκυρη πηγή της αστυνομικής διεύθυνσης. Ο κ. Παππάς αποδίδει ευθύνες στην Πολιτεία που δεν τιμωρεί τους κτηνοτρόφους καταπατητές δασών «οι οποίοι περιφράζουν, αποψιλώνουν και μετατρέπουν σε στάνες άνω των 3.000 στρεμμάτων δασικές εκτάσεις και στη συνέχεια τα βάζουν με τους κυνηγούς»!
Εξήγηση για το άγριο φονικό αναζητεί στο «άγραφο δίκαιο των κτηνοτρόφων» ο πρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Αγρινίου κ. Θωμάς Κουτσουπιάς, ο οποίος γνωρίζει προσωπικά όλους τους πρωταγωνιστές του δράματος. Εκτιμά ότι οι άνθρωποι της υπαίθρου, σκληροί και τραχείς, ανατρέχουν συχνά στη βία για να λύσουν περιουσιακές ή συνοριακές διαφορές. Θυμάται ότι στην ορεινή περιοχή του Ξηρομέρου διεπράχθησαν φόνοι «για τα πρόβατα» στις δεκαετίες του '70 και του '80. Προπηλακισμοί και προσαγωγές στη Δικαιοσύνη είναι συχνό φαινόμενο. «Οι κτηνοτρόφοι είναι στην πλειονότητά τους ηλικιωμένοι και με χαμηλή κοινωνική μόρφωση. Εκ του επαγγέλματός τους είναι εθισμένοι στο αίμα, σφάζουν ζώα, αγριεύουν εύκολα» εξηγεί. «Οσο δεν καθορίζονται οι χρήσεις γης για να ξέρουν οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες πού θα δραστηριοποιούνται, θα έχουμε αψιμαχίες» προσθέτει.
Η εξήγηση του στυγερού εγκλήματος βρίσκεται στην ίδια την οικογένεια Φούκα, εκτιμούν οι περισσότεροι. Ο δράστης ήταν άνθρωπος του κατηχητικού και της εκκλησίας και δεν είχε ποτέ δημιουργήσει το παραμικρό επεισόδιο. Ο πατέρας του κ. Λυσίμαχος Φούκας ήταν αυτός που είχε βαρύ ιστορικό «νταή» της περιοχής. «Ο γιος τράβηξε τη σκανδάλη αλλά ο πατέρας σκότωσε» εκτιμά γείτονάς τους. Οι συγχωριανοί διηγούνται ότι η κοινότητα Καλυβίων σταμάτησε να κάνει πανηγύρια γιατί ο πατέρας Φούκας δημιουργούσε επεισόδια, προκαλούσε συσκότιση πυροβολώντας τις λάμπες του ηλεκτρικού και εκφόβιζε όσους τον προκαλούσαν. «Στα νιάτα του μαχαίρωσε κάποιον για τα πρόβατα» λέει συντοπίτης του. Είχε τα χαρακτηριστικά του «ζόρικου» ανθρώπου, εξοικειωμένου με τα όπλα, που προσέφευγε εύκολα στη λεκτική βία. Καταπίεζε σκληρά τις γυναίκες στο σπίτι και κρατούσε τον Διονύση στη σκιά του. «Μια προσπέραση αν τολμούσες να του κάνεις του Λυσίμαχου με το αυτοκίνητο, μπορούσε να σε σκοτώσει» εξομολογείται γείτονάς του.
Αλλοι ανατρέχουν στο πολιτικό παρελθόν για να εξηγήσουν το ιστορικό της οικογένειας. «Ο παππούς Φούκας ήταν Χίτης» αναφέρει ηλικιωμένος κάτοικος της περιοχής. Εξηγεί ότι στην περιοχή Καλυβίων η χούντα είχε ισχυρά ερείσματα. Κορυφαίος πολιτικός του νομού είχε χρησιμοποιήσει την οικογένεια Φούκα ως «πρωτοπαλίκαρα και μαχαιροβγάλτες» στη δεκαετία του '60, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.
Προ εικοσαετίας ένας άλλος Διονύσης Φούκας είχε φυλακιστεί για συνέργεια με τον, διαβόητο άλλοτε, δραπέτη Βαγγέλη Ρωχάμη. Σήμερα, με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης φυλακισθέντων, εκτρέφει ζώα σε φάρμα που διατηρεί δίπλα στον δράστη εξάδελφό του. Η παραβατική συμπεριφορά προϋπάρχει στην οικογένεια.
* Από «καλό παιδί» ψυχρός εκτελεστής
«Ο δολοφόνος ήταν εξαίρεση στην οικογένεια Φούκα» αναφέρουν οι κάτοικοι. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει πώς το «καλό παιδί» έγινε ένας ψυχρός εκτελεστής και δολοφόνησε χωρίς δισταγμό πέντε άτομα, σαν να ήταν «έτοιμος από καιρό». Χαμηλών τόνων και ήπιας συμπεριφοράς, νήστευε και κοινωνούσε τακτικά, δεν φώναζε και δεν είχε ποτέ διαπληκτιστεί με κανέναν. Από το στενό του περιβάλλον αναφέρουν ότι ετοιμαζόταν να παντρευτεί και προσπαθούσε να στηρίξει τη διαζευγμένη αδελφή του που ζούσε στο σπίτι με την εννιάχρονη κόρη της. «Η προάσπιση του ζωτικού χώρου, του βιου, είναι σημαντική αφορμή βίας για τον αγροτικό τρόπο ζωής. Πρόσφατα στον Πειραιά έγινε μαχαίρωμα για μία θέση πάρκινγκ» αναφέρει ο καθηγητής κ. Γιάννης Πανούσης προσπαθώντας να ακτινογραφήσει την προσωπικότητα του δράστη των Καλυβίων.
Σε ιδιάζουσα συμπεριφορά και προσωπικότητα του δράστη αποδίδει το άγριο έγκλημα ο δήμαρχος Αγρινίου κ. Θύμιος Σώκος. Ο κ. Σώκος γεννήθηκε στον οικισμό Λεύκα και με ορισμένους από τους πέντε αδικοχαμένους κυνηγούς ήταν συμμαθητής στο σχολείο. Εκτιμά ότι στα αστικά κέντρα γίνονται άγρια φονικά για εξίσου ασήμαντους λόγους και εξοργίζεται με τον τρόπο που ορισμένα ιδιωτικά ΜΜΕ εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη αγριότητα. «Οι τυμβωρύχοι των ΜΜΕ έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης» αναφέρει.
Ο «άγνωστος πόλεμος» με τις καραμπίνες
Ενα απέραντο... σκοπευτήριο με «ανθρώπινους στόχους» είναι η χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Το μακελειό στα Καλύβια Αγρινίου αποκαλύπτει τον «άγνωστο πόλεμο» με τις καραμπίνες στην ελληνική επαρχία. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας, το πρώτο εξάμηνο του 2006 οι νόμιμες άδειες κατοχής κυνηγετικών όπλων ανέρχονταν σε 1.205.000. Οι κυνηγοί στην Ελλάδα ανέρχονται σε 270.000 περίπου και ανήκουν σε 270 κυνηγετικούς συλλόγους. Δηλαδή υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο καραμπίνες σε χέρια ιδιωτών, που δεν είναι - τουλάχιστον με σχετικές άδειες - κυνηγοί αλλά θέλουν τα όπλα για προσωπική χρήση και πυρ κατά βούληση.
Ορισμένα από αυτά τα πλεονάζοντα όπλα ανήκουν σε λαθροκυνηγούς. Ομως το μεγαλύτερο ποσοστό ανήκει σε οπλοφόρους που είτε θέλουν να επιβληθούν με τη δύναμη των όπλων, όπως συνέβη στην περίπτωση των Καλυβίων, είτε πιστεύουν ότι με την καραμπίνα μπορούν να κυνηγήσουν ληστές και διαρρήκτες. Ενδεικτικό των παράνομων υποθέσεων οπλοφορίας είναι ότι ενώ στις αρχές της δεκαετίας του '90 οι σχετικές περιπτώσεις ήταν περίπου 1.000 -1.100, το 2005 είχαν αυξηθεί στις 2.189 δηλαδή μια αύξηση της τάξης του 100%. Ομως οι αριθμοί του τρόμου δεν σταματούν εδώ. Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 1.000.000 παράνομα όπλα (πυροβόλα, περίστροφα κλπ), όταν οι νόμιμες άδειες οπλοφορίας είναι περίπου 4.000. Από αυτά τα παράνομα όπλα τα 200.000 περίπου είναι καλάσνικοφ. Υπολογίζεται ότι το 50% τουλάχιστον των παράνομων όπλων πωλούνται και διακινούνται στην Κρήτη.
Το θυμηθήκαμε από εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου