Νέος Κόσμος σημερινή ονομασία της ιστορικής για τους πρόσφυγες Μικρασιάτες συνοικίας της Αθήνας.
Του Δουργούτη (που έγινε το Δουργούτι) την συνοικία που πήρε το όνομά της από τον Οθωμανό κτηματία Δουργούτ Αγά την γνώρισαν όταν φθάνοντας στον Πειραιά τους μοιράσανε ...
Έλληνες ορθόδοξοι αλλά κυρίως Αρμένιοι...ωραίοι άνθρωποι περήφανοι...πονετικοί....
Μαζί και στις χαμένες πατρίδες μαζί και στην νέα την Μητέρα όπως την έλεγαν.
Πολλά τα προβλήματα...έπρεπε να χτιστούν σπίτια να στεγαστούν αλλά πήρε χρόνο
τι να πρωτοκάνει και αυτή η δόλια Ελλάδα και με τι.
Έτσι η παραμονή στις παράγκες πήρε χρόνο...χρόνια...
Σχολεία...εκκλησίες υπηρεσίες δημοσίου που τους εξυπηρετούσαν μέσα σε παράγκες...
Ξύλο και πισόχαρτο με την χαρακτηριστική μυρουδιά.
Δεν ήταν λίγοι που ζούσαν εκεί και το πρόβλημα των ασθενειών μεγάλο από τα λύματα κ.λ.π.
Πρόχειροι υπόνομοι ...χαντάκια τα έλεγαν και μπόλικος ασβέστης για τα μικρόβια
που για πολλά χρόνια στην συνέχεια υπήρχε πάντα στις αυλές στις γειτονιές της Αθήνας σαν είδος πρώτης ανάγκης.
Δεν τους πήραν με καλό μάτι και στου Δουργούτη τους πρόσφυγες...
Τους κορόϊδευαν με διάφορα προσβλητικά που είχαν σχέση με τους Τούρκους την Τουρκία αν και γνώριζαν τι έπαθαν από δαύτους.
Αργότερα χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια στην σειρά τα Ιταλικά όπως τα έλεγαν με χρήματα από την Ιταλία.
Στην συνέχεια έγιναν οι γνωστές προσφυγικές πολυκατοικίες που υπάρχουν και σήμερα και διαμένουν μετανάστες κυρίως.
Σε μια από αυτές εκείνα τα χρόνια είχαμε συγγενείς....
Πόσο παράξενη φαινότανε στα παιδιά που είχαν γεννηθεί στις μαγικές αυλές της Αθήνας...
Πολλά σπίτια μαζί δίπλα και πάνω το ένα από το άλλο και σκάλες πολλές να ανεβαίνεις και ανοίγουν πόρτες και να σε καλημερίζουν και να σε ρωτούν πού πάτε και να φωνάζουν στην συνέχεια....
"...κυρά Κούλααααα ήρτανε συγγενείς..."
Και να βγαίνει στην πόρτα η θεία και να ευχαριστεί την γειτόνισα του κάτω ορόφου...
Όμορφα φιαγμένο το διαμέρισμα μας έκανε εντύπωση....και οι μυρουδιές των φαγητών πώς τις ξεχνάς;
Και χτύπαγε η πόρτα και ερχόντουσαν τα πιάτα των γειτόνων για τους μουσαφίρηδες να δοκιμάσουν τα γιαπράκια....τα σουτζουκάκια...τα σαρμαδάκια.
Αλλά και τα μικρά προσφυγικά σπιτάκια είχαν την χάρη τους....
η αυλίτσα με τις γλάστρες τενεκέδες με γεράνια...ασπρισμένες όπως και η τουαλέτα
και οι πέτρες έξω .
Όχι δεν τα ξεχνάς αυτά....
Έλληνες ορθόδοξοι αλλά κυρίως Αρμένιοι...ωραίοι άνθρωποι περήφανοι...πονετικοί....
Μαζί και στις χαμένες πατρίδες μαζί και στην νέα την Μητέρα όπως την έλεγαν.
Πολλά τα προβλήματα...έπρεπε να χτιστούν σπίτια να στεγαστούν αλλά πήρε χρόνο
τι να πρωτοκάνει και αυτή η δόλια Ελλάδα και με τι.
Έτσι η παραμονή στις παράγκες πήρε χρόνο...χρόνια...
Σχολεία...εκκλησίες υπηρεσίες δημοσίου που τους εξυπηρετούσαν μέσα σε παράγκες...
Ξύλο και πισόχαρτο με την χαρακτηριστική μυρουδιά.
Δεν ήταν λίγοι που ζούσαν εκεί και το πρόβλημα των ασθενειών μεγάλο από τα λύματα κ.λ.π.
Πρόχειροι υπόνομοι ...χαντάκια τα έλεγαν και μπόλικος ασβέστης για τα μικρόβια
που για πολλά χρόνια στην συνέχεια υπήρχε πάντα στις αυλές στις γειτονιές της Αθήνας σαν είδος πρώτης ανάγκης.
Δεν τους πήραν με καλό μάτι και στου Δουργούτη τους πρόσφυγες...
Τους κορόϊδευαν με διάφορα προσβλητικά που είχαν σχέση με τους Τούρκους την Τουρκία αν και γνώριζαν τι έπαθαν από δαύτους.
Αργότερα χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια στην σειρά τα Ιταλικά όπως τα έλεγαν με χρήματα από την Ιταλία.
Στην συνέχεια έγιναν οι γνωστές προσφυγικές πολυκατοικίες που υπάρχουν και σήμερα και διαμένουν μετανάστες κυρίως.
Σε μια από αυτές εκείνα τα χρόνια είχαμε συγγενείς....
Πόσο παράξενη φαινότανε στα παιδιά που είχαν γεννηθεί στις μαγικές αυλές της Αθήνας...
Πολλά σπίτια μαζί δίπλα και πάνω το ένα από το άλλο και σκάλες πολλές να ανεβαίνεις και ανοίγουν πόρτες και να σε καλημερίζουν και να σε ρωτούν πού πάτε και να φωνάζουν στην συνέχεια....
"...κυρά Κούλααααα ήρτανε συγγενείς..."
Και να βγαίνει στην πόρτα η θεία και να ευχαριστεί την γειτόνισα του κάτω ορόφου...
Όμορφα φιαγμένο το διαμέρισμα μας έκανε εντύπωση....και οι μυρουδιές των φαγητών πώς τις ξεχνάς;
Και χτύπαγε η πόρτα και ερχόντουσαν τα πιάτα των γειτόνων για τους μουσαφίρηδες να δοκιμάσουν τα γιαπράκια....τα σουτζουκάκια...τα σαρμαδάκια.
Αλλά και τα μικρά προσφυγικά σπιτάκια είχαν την χάρη τους....
η αυλίτσα με τις γλάστρες τενεκέδες με γεράνια...ασπρισμένες όπως και η τουαλέτα
και οι πέτρες έξω .
Όχι δεν τα ξεχνάς αυτά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου