Υπάρχουν κάποια μέρη στον κόσμο που γοητεύουν τους ανθρώπους εδώ και πολλές δεκαετίες. Πολλοί ωστόσο δεν ψάχνουν τις ανέσεις ξενοδοχείων αλλάαναζητούν τον "τρομοτουρισμο". Πιο κάτω σας παρουσιάζουμε 11 τέτοιες περιοχές.
Ινδία: Λίμνης με τους σκελετού- Το 1942 ένας δασοφύλακας στην περιοχή Ρούπκουντ (Roopkund) της Ινδίας, έκανε μια τρομερή ανακάλυψη. Πέντε χιλιάδες μέτρα πάνω από τη θάλασσα, στον πάτο μιας μικρής κοιλάδας, υπήρχε μια παγωμένη λίμνη, γεμάτη σκελετούς. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, ο πάγος έλιωσε και φανέρωσε περισσότερα υπολείμματα σκελετών που επέπλεαν στο νερό ή βρίσκονταν στην άκρη της λίμνης. Αμέσως κρίθηκε επιβεβλημένη η αναγνώριση των θυμάτων.Από τις εξετάσεις που έγινε εξακριβώθηκε ότι οι σκελετοί που βρέθηκαν χρονολογούνταν πολύ πιο πριν από το 1940. Υπήρχαν περισσότεροι από 200 σκελετοί μέσα και γύρω από τη λίμνη και ίσως αρκετοί βρίσκονταν στα βάθη της λίμνης, που ξεπερνούσε τα 2,5 μέτρα, αλλά και κάτω από το έδαφος.
Λίμνη Buena Vista, Φλόριντα: Disney’s Discovery Islandafagen/Flickr
Το νησί άνοιξε το 1974, αλλά στη συνέχεια έκλεισε για το ευρύ κοινό το 1999. Η περιοχή έμεινε ανέγγιχτη από τη μητέρα φύση και καταστράφηκε ότι είχε απομείνει από το θέρετρο. Η περιοχή ήταν γεμάτη από επισκέπτες που έβλεπαν διάφορα είδη πουλιών και άλλων ζώων. Φημολογείται ότι το νησί αφέθηκε μετά από ανακάλυψη βακτηριών στο νερό ικανών να σκοτώσουν άνθρωπο.
Ιαπωνία: Yonagunilin440315/Flickr
Ανακαλύφθηκε το 1986 από ένα δύτη, ενώ τις τελευταίες δύο δεκαετίες αποτελεί αντικείμενο επισταμένης έρευνας από τον θαλάσσιο γεωλόγο Μασαάκι Κιμούρα, ο οποίος υποστηρίζει πως ο λίθινος όγκος λαξεύτηκε πριν από χιλιάδες χρόνια, όταν βρισκόταν ακόμη πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.Μελετώντας τη δομή και τη φυσιολογία του, ο Κιμούρα έχει μέχρι στιγμής αναγνωρίσει πάνω σε αυτό ίχνη προγενέστερης ύπαρξης μίας πυραμίδας, κάστρων, δρόμων και μνημείων, πράγμα που τον οδηγεί στην εικασία ότι ενδεχομένως να πρόκειται για απομεινάρι της χαμένης ηπείρου των Μου, που αποτελεί την αντίστοιχη Ιαπωνική εκδοχή της Ατλαντίδας.
Ιαπωνία:Aokigahara Forest, το δάσος των αυτοκτονιώνCoal Miki/Flickr
Το Aokigahara είναι ένα δάσος στους πρόποδες του ιερού ηφαιστειακού όρους Fuji στην Ιαπωνία. Περισσότεροι από 500 άνθρωποι έχουν αποφασίσει να τερματίσουν την ζωή τους στο Aokigahara από το 1950. Η φρικιαστική αυτή μόδα ξεκίνησε από την ώρα που ο Seicho Matsumoto δημοσίευσε την νουβέλα του Kuroi Kaiju (Μαύρη Θάλασσα των Δέντρων), όπου δύο από τους χαρακτήρες του αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν στο "τέλειο μέρος για να πεθάνεις". Από τότε εκατοντάδες Ιάπωνες έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή ανάμεσα στα αμέτρητα δέντρα του δάσους Aokigahara.
Βέλγιο: Το εγκαταλελειμμένο κάστρο, Chateau Mirandazzkt/Flickr
Το κάστρο χτίστηκε το 1866 για να στεγάσει κάποιους Γάλλους αριστοκράτες που διέφυγαν της επανάστασης. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι το 1980 χρησιμοποιούταν ως ορφανοτροφείο. Έκτοτε παραμένει εγκαταλελειμμένο. Διάφοροι θεωρούν πως το κάστρο είναι στοιχειωμένο και παραμένει αγαπημένος προορισμός για κυνηγούς φαντασμάτων.
Ρωσία:Ο φάρος στο ακρωτήριο Anivashippingnews/Flickr
Ο φάρος του Mys Aniva, επίσης γνωστός και ως ακρωτήριο Aniva, χτίστηκε το 1939 απέναντι από την ακτή του νησιού της Σαχαλίνης. Το νησί ανήκε στη Ρωσία ενώ το 1905 πέρασε στα χέρια της Ιαπωνίας. Φήμες λένε ότι ο φάρος είναι στοιχειωμένος από φαντάσματα που ανθρώπων που έπεσαν στη θάλασσα.
Κολοράντο: San Luis ValleyKen Lund/Flickr
Περιοχή με τις περισσότερες θεάσεις UFO στις Η.Π.Α
Αυστραλία: Pine GapSTF via Getty Images
Ήταν στις 23 Ιανουαρίου του 2010 που για πρώτη φορά, ανακοινώθηκε ότι στη κεντρική Αυστραλία υπάρχει μία απόρρητη υπόγεια εξωγήινη εγκατάσταση στην Αμερικανο-Αυστραλέζικη στρατιωτική βάση στο Pine Gap. Η η βάση χρησιμοποιείται και σαν σταθμός τηλεμεταφοράς του προσωπικού (τόσο των ανθρώπων όσο και των εξωγήινων) προς τις μυστικές βάσεις της ηπειρωτικής χώρας των ΗΠΑ.
Oι κατακόμβες του ΠαρισιούPATRICK KOVARIK via Getty Images
Κάτω από την αχανής πόλη του Παρισιού βρίσκεται μια δεύτερη πόλη, "Το Βασίλειο των Νεκρών", οι κατακόμβες που απλώνονται στα υπόγεια της πύλης είναι τεράστιες και άκρως τρομακτικές. Για να επισκεφτεί κανείς τις κατακόμβες, πρέπει αρχικά να πάρει το μετρό καi να σταματήσει στην στάση Denfert Rocherea, όπου και ξεκινά το μυστήριο με την επιγραφή "Προσοχή! Εδώ βρίσκεται το Βασίλειο των Νεκρων". Για να εισέλθει κανείς στο υπόγειο "Βασίλειο" πρέπει να περιμένει τουλάχιστον 4 ώρες, καθώς ο αριθμός επισκεπτών που μπορεί να βρίσκεται ταυτόχρονα στις κατακόμβες είναι περιορισμένος, δηλαδή περίπου 200 άτομα. Στενά και ολισθηρά πέτρινα περάσματα γεμάτα με μούχλα και υγρασία, σίγουρα θα είναι από τις πιο τρομακτικές περιηγήσεις της ζωής σας.
Καλιφόρνια και Νεβάδα: Η Κοιλάδα του ΘανάτουEthan Miller via Getty Images
Η Κοιλάδα του θανάτου βρίσκεται νοτιανατολικά της οροσειράς Σιέρρα Νεβάδα στην μεγάλη λεκάνη και στην έρημο Μοχάβι, αποτελεί στο μεγαλύτερό της μέρος το Εθνικό Πάρκο της Κοιλάδας του Θανάτου. Εκτείνεται με διέυθυνση βορά νότου μεταξύ της οροσειράς Αμαραγκόσα στα ανατολικά, ως την οροσειρά Πάναμιντ στα δυτικά, με τα βουνά Συλβάνια και Όουλσχεντ να σχηματίζουν τα σύνορα της βόρεια και νότια αντίστοιχα. Καλύπτει έκταση 7.800 km2. Η Κοιλάδα του θανάτου που ονομάστηκε έτσι από μεταναστεύοντες αποίκους το 1849, είναι το πιο ξηρό, θερμό μέρος της Βόρειας Αμερικής αλλά και το δεύτερο ξηρότερο όλου του πλανήτη (με την έρημο Ατακάμα να κατέχει την πρώτη θέση), αλλά και το πιο χαμηλό σημείο της ξηράς του δυτικού ημισφαιρίου, 86μ. υπό τη στάθμη της θάλασσας.
Τουρκμενιστάν: Οι Πύλες της ΚολάσεωςNeil Melville-Kenney/Flickr
Όλα ξεκίνησαν το 1971 όταν σοβιετική άρχισαν να κάνουν γεώτρηση στην περιοχή για να βρουν μαύρο χρυσό . Κατά την διάρκεια της γεώτρησης, έγινε μια μεγάλη κατακρήμνιση εδαφών, καταπλακώνοντας και ρουφώντας στην κυριολεξία ανθρώπους και μηχανήματα και αφήνοντας έναν κρατήρα με διάμετρο πάνω από 60 μέτρα και βάθος πάνω από 25 και άρχισαν να βγαίνουν δηλητηριώδη αέρια [φυσικό αέριο ] Η ρώσοι σκέφτηκαν να το ανάψουν ώστε να καεί και μετά με την ησυχία τους να συνεχίσουν την γεώτρηση, μάλιστα υπολόγισαν ότι θα καίει μια βδομάδα.ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου